 Wysłany: Śro 21:44, 21 Mar 2007 Temat postu: |
|
| zauważyłam mary-ann ze ty lubisz marudzić xP | |
| Wysłany: Śro 15:33, 21 Mar 2007 Temat postu: |
|
| Heh..Nie ma za co xD | |
| Wysłany: Śro 14:42, 21 Mar 2007 Temat postu: |
|
| Dziekuje za miły komplement ;* | |
| Wysłany: Śro 14:13, 21 Mar 2007 Temat postu: |
|
| Ale ty LUBISZ pisać, i UMIESZ pisać xD | |
| Wysłany: Śro 11:52, 21 Mar 2007 Temat postu: |
|
| Oj tam...lubić pisać, a umieć to dwie różne rzeczy... | |
| Wysłany: Śro 0:25, 21 Mar 2007 Temat postu: |
|
| Ładnie napisanie, Hay xD
Nie masz talentu? A pisanie? xD |
|
| Wysłany: Wto 21:47, 20 Mar 2007 Temat postu: |
|
| Dziekuje bardzo... | |
| Wysłany: Wto 21:46, 20 Mar 2007 Temat postu: |
|
| ciekawa z ciebie osóbka xP | |
| Wysłany: Wto 21:34, 20 Mar 2007 Temat postu: Mary-Ann vel Agata |
|
| ...gdy zaświeciły promienie porannego słońca, podeszła do okna. Uśmiechneła sie sama do siebie na widok bezgranicznego błekitu. Kochała to, ten widok. Ten świat. To życie. Taka już była - kochała dostrzegac piekno. Kochała kochac rzeczy, które inni postrzegali jako nic nie warte. Z zawrotną szybkością przyzwyczajała się zarówno do ludzi, jak i do rzeczy materialnych. Chodziła wiecznie zakochana we weszystkim co zykłe i inne. Była niepoprawną romantyczką kochającą pisać różnego rodzaju opowiadania, wiersze i piosenki.
Dużo myślała i czesto dostrzegała błedy ludzi, ich głupotę i skłonnośc do stwarzania problemów samym sobie i innym, choć sama błedy popełniała. Dokładnie wiedziała, że ma wiele wad, których chciała się pozbyć, niekiedy, a nawet czesto z marnym skutkiem. Była spokojna i tak przerażajaco zwyczajna...mimo tego lubiła samą siebie. Pomimo swojego niepozornego zachowania miała słabe nerwy oraz szybko się denerwowała. Była dość kłótliwa i lubiła odnosić satysfakcję, lubiła wygrywac i była tego w pełni świadoma. Nie miała żadnego talentu. Czy się tym przejmowała? Zupełnie nie! Wystarczało jej to, że lubi HIP-HOP i czesto rysuje grafiti. Wystarczało jej niebo i zachody słońca, które mogła ujmowac w obiektywie aparatu. - Taka była...jest i będzie - szepnęła sama do siebie po czym odchodząc od okna wzięła kurtkę i wybiegła na dwór. Minęło 13 lat, leciał czas, miały chwile, odbiegał dawny świat. Lecz ciagle była ta samą, wiecznie roześmianą. Optymistką z gorszymi dniami - romantyczką z marzeniami. Latwowierną, głupią dziewczyną, Chodząca uczuć lawiną. Najgorsza i wadliwa, spokojna i kłótliwa. Z niezwykłych najzwyklejsza najgorsza i najlepsza... A więcej moich przemysleń na: www.paleta-zycia.blog.onet.pl |
|